Angklung

Angklung

Pagelaran angklung

Angklung yaiku alat musik sing digawe seka pring lan nduweni nada multitonal. Dimuniake kanthi cara digoyang goyang^[1]. Piranti musik iki ditemokaké déning Bapak Daeng Sutigna sekitar taun 1938.Nalika isih wiwitan, angklung nung kanggo kepentingan kesenian lokal atau tradisional.  Nanging amarga swara kang diasilaké merdhu lan duwèni kandungan lokal lan internasional kayata swara tangga nada duremi fa so la si du lan daminatilada, mula angklung cepet ngrembaka, ora mung ing digelar ing lokal, nanging uga regionel, nasional lan internasional.  Konon kabare, pagelaran angklung wis digelar dihadapan para pemimpin Negara ing Konferènsi Asia Afika yaiku ing Gedung Merdéka Bandung tahun 1955. Cacahing pemani angklung bisa ngancik 100 wong lan bisa dilarasake karo piranti musik liyane kayata piano, organ, gitar, drum, lan liya-liyane.  Saliyane minangka alat kesenian, angklung uga bisa digunakake minangka suvenir utawa buah tangan sawisé dihiasi asesoris. Sawise Daeng Sutigna ora ana, krèasi kesenian angklung diterusaké dening Mang Ujo lan Erwin Anwar. Mang Ujo wis gawé pusat pembuatan lan pengembangan kreasi kesenian angklung kang disebut Saung angklung Mang Ujo kang ana ing Padasuka Cicaheum Bandung. Salah siji program kang wis dilakoni kanggo mertahanake kesenian angklung yaiku ngnalake angklung marang para siswa sekolah, mulai TK, nganti tingkat SLTA lan wis dadi salah siji kurikulum ing mata pelajaran lokal. Laras (nada) piranti musik angklung minangka musik tradisi Sunda akeh-akehe yaiku salendro lan pelog. Bagéyan-bageyanè anklung ana telu yaiku

• Tabung Swara

Bageyan kang paling penting saka Angklung, yaiku tabung swara kang ngasilake intonasi. Proses setem bisa ngasilake intonasi.

• Kerangka

Kerangka tabung kanggo panggonan ngadeg.

• Dhasar

Fungsine yaiku kerangka tabung swara.

Nalika tanggal 18 November 2010, angklung resmi dadi warisan budhaya donya lan UNESCO.